NASIL BİR ATMOSFER
Öğrencilerine bir şeyler öğretme istek ve arzusu içerisinde çırpınıp duran bir Öğretmen, bu öğretme ve öğrenme süreci içerisinde öğrencileriyle arasında mutlaka öyle mükemmel ve önemli bir iletişim, öyle mükemmel ve önemli bir diyalog kurabilmeli ki, bu yolla Öğretmen, öğrencilerinin bakışları asından süzülerek, gözlerinden girip zihnine yerleşmeli, orada iyice yoğrulup şekillendikten sonra, kalbini ve gönlünü fethederek özüne inmelidir.
Bu noktada Öğretmenin sergilemesi gereken temel özelliklerden bir-ikisi ile ilgili bazı düşüncelere eğilmek yerinde olur sanırım. Bu özellikler, eğitimin temelinde var olan ve eğitimin temelini teşkil eden özelliklerdir.
Bunlardan biri, Öğretmen ile öğrenci arasında eğitim esnasında oluşan ilişkilerdir. Aslında bu ilişkiler toplumda insanlar arasında, aile bireyleri arasında gelişen ve var olan ilişkilerden farklı değildir. Ancak yine de bir sınıf ortamında, bir öğrenme ortamında gelişen ve şekillenen ilişkiler olduğu için bazı özellik ve öneme sahiptir.
En başta bu ilişkiler Öğretmen ve öğrenci arasında bir öğretme ve öğrenme atmosferi oluşturacağından, bu atmosfere çok dikkat edilmeli, içten samimi ve sıcak yaklaşımlarla iyi bir atmosfer yakalanmalıdır. Yakalanan bu iyi atmosfer ortamında öğrenciler bir mücevher gibi hassasiyet ve itina ile özenilerek işlenebilmelidir. Eğer bu ortam, bu iletişim, bu ilişki, iyi kurulamaz, iyi yakalanamaz ise, ne öğretmen öğretebilir, ne de öğrenci öğrenebilir. Üstelik ortam giderek iyice bozulup, amacından uzaklaşacağından istenilen ortamı yakalamak oldukça zorlaşabilir ve belki de mümkün olmayabilir. Böylelikle de verilmek istenilen eğitim ve bilgi amacına ulaşama imkânı bulamaz.
Bundan dolayı en başta Öğretmen, kendi davranışlarını azami oranda mutlaka kontrol altında tutmalı, davranışlarına yüzde yüz hâkim olmalı ve iyi bir irtibat içerisinde olabilmelidir. Bunu oluşturup kurabilmek için de öğrencisini şefkat kanatları ile koruyup kollamalı, merhamet ırmağı ile besleyerek sevgi deryasına ulaştırabilmelidir. Eğer bu deryaya ulaştırabilirsek istediğimiz ortam bir anda kendiliğinden oluşur ve çeliğe çifte su verir gibi öğrenci işlenip pırlantalaştırılır.
Bir diğeri ise, tüm insanlar gibi Öğretmen de davranışlarıyla bir bütündür. Eğer ki söylediklerimizle yaptıklarımız, sözlerimizle davranışlarımız ister bilerek ister bilmeyerek birbirini tutmuyor, birbirini desteklemiyor, birbiriyle uyuşup örtüşmüyorsa, ikisi arasında bir tutarsızlık, bir zıtlık varsa, şu unutulmamalı ki, söylediklerimize göre değil de, mutlaka yaptıklarımıza ve davranışlarımıza göre değerlendirileceğimiz bir gerçektir. Söylediklerimiz aslında yüzde yüz doğru olsa bile asla benimsenmeyip, inandırıcı ve tatmin edici olmayıp, yaptıklarımız ve davranışlarımız benimsenecek, inandırıcı ve tatmin edici olacaktır. Zihinlerde elbette ki davranışlar yerleşecek ve yer edecektir.
Öyleyse söylediklerimizi davranışlarımızla desteklemeli ve kişiliğimizi şekillendiren söz-davranış ikilisinin bir bütünlük içerisinde birbirlerini destekleyici, birbirlerini bütünleyip, tamamlayıcı olmasına çok dikkat etmeli ve buna çok özen göstermeliyiz. Bir tek bakışımız bile söylediğimiz bir sözü destekleyici özellikten yoksun ise, birbiri ile çelişiyorsa, söz ve davranış bütünlüğündeki kopukluk derhal fark edilecek ve belki de telafisi mümkün olmayan, ya da telafisi çok zor olan davranışların kazanılmasına sebep olabilecektir. Çünkü çoğunlukla söylenenler değil yapılanlar örnek alınır.
O halde söylediklerimizle davranışlarımızın kendimizle bütünleştiğini unutmadan, her ikisini bir bütünlük içerisinde tutarak besleyelim ve geliştirelim, bu ikiliyi kesinlikle birbirinden ayırmayalım ve bütünlüğünü mutlaka sağlayalım.
Unutmayalım ki öğrencilerimiz, hal ve hareketlerimize, davranışlarımıza ve yaptıklarımıza, yani sözsüz iletilerimize karşı daha hassas, daha dikkatli ve daha duyarlıdırlar.
Eraltan MERSİN
